Bazen öfkelenir bağırırız, bazen öylece susarız. Kimi zaman ise ağlarız sonuç olarak insanız en nihayetinde. Duygu yoğunluğumuz ne olursa olsun belki de bunların hiç birine gerek yoktu. İki çift sözümüz ile daha unutulmaz olabilirdik karşımızda ki insana. Önemli olan doğru zamanda doğru sözleri bulabilmekti. İnanıyorum ki okuyacağınız ve ileriki zamanlarda paylaşacağım sözlerim içerisinde sizlerde kendinize özgü bir şeyler bulacaksınız.

Hayli zaman olmuştu unutalı, savaşmaktan sevişmeyi.  Nereye kaybolmuştu o duygulu insanlar? Kim vermişti  ruhumuza bu narkozu? Sanal aşkların, reel acıları ile dolmuştu yürekler. Nereye kaybolmuştu Özdemir Asaflar,  Yaşar Kemaller? Gözleri kapalı, İstanbul’u dinleyen Orhan  Veli Kanık…

Dinlemiyordu artık onun gibi, hiç kimse ne  İstanbul’u ne de kendini. İnternet başında bize hiçbir şey  katmayacak videolar izleyip öldürürken zamanı, vakit  kalmıyordu sevmelere ve duygulara. Zaman kısa kalıyordu aşklara. İşte bu yüzden kısa sürüyordu aşklar.

En son  ne zaman aynaya baktınız? En son ne zaman bir iki satır yazı okudunuz?

Bedenlerimiz yorgundu; savaşlar, kin, nefret ve dünyanın işgali altında olan ruhumuz… Oysaki biz insandık, ömür dediğimiz anların toplamından ibaretti. Biz anları kaçırdıkça, işgal altındaki ruhumuz da bir an gelecek bomboş kalacaktı. Usta şair, ozanımız Neşet Ertaş hocamızın dediği gibi: “Nerede elinde saz olan birini görürseniz korkmayın yanına oturun.

Çünkü kötü insanların türküleri ve şiirleri  olmaz.” İşte şimdi tam bu anda gözlerimizi kapatma zamanı. Lakin İstanbul’u değil, kendimizi dinlemek için. Kendimizi dinlemeden hiçbir şeyi dinleyemeyiz. Okumadan okutmayı öğretemeyiz. Sadece bir an bırakalım bize hiçbir şey katmayan videoları, dizileri, içimizdeki kini ve nefreti.

Hayatla olan anlamsız yarışı… O an anlayacaksınız aslında sizi nelerin yorup tükettiğini. Artık silkelenip hangi ellerin soluttuğu belli olmayan  narkozu solumayalım. Bir an olsun kendimize gelip düşünelim hayatı ve var oluş nedenimizi. İçinizdeki insanı öldürmemeniz dileği ile.

En güzel isyan damar sözleri

- Sahipsiz bir mezarsın artık içimde... Ecelsiz öldü bende yokluğun.

- Yüreğimin gölgesi bıraktığın acıları serinletecek kadar büyük değildi.

- Lades kemiği misali saplısın kalbimde. Ben seni unutmak dan değil. Kaybetmekten korkuyorum.

- Yüreğim sıkışmış hasretin kapı aralığına. Bir hatıramızı verip avut beni.

- Sen yer yüzüne düşerken, kanatları bulutlara takılmış aşkın meleği. Ben yer yüzünde aşkın günahına batmış günahkar.

- Ölümün saatini bilseydim. Bilseydim de hep çeyrek kalsaydım. Ve sonsuza dek seni sevseydim. 

- Ne güzel veda ettin öyle. Tüm vedalar imrendi elvedana.

- Sosyal medya misali karma karışık ruhum. Her anıdan başka bir ses çıkıyor. Bende kaldırıp kalbimden, profil resmini kapattım bu gönül sayfasını.

- Ben bende var oldukça; anladım ki sensizliğim son bulmayacak. Bende terk ettim kendimi.

- Şimdi isyan etsem günahlarına. Küfür etsem bana. Şiir yazsam sana yakışmazdı.

- Merhaba hoş geldin ama... Biraz geç kaldın. Öldü içimdeki çocuk. Ben oynamıyorum artık. 

- Yokluğun yoruyordu. Uyuyunca  geçer dedim. Şimdi rüyalarımda yorgun.

- Zaman tükenipte bana! Yavaş yavaş ölürken sana. Gittiğin gün ki kadar genç değilim artık.

- Bazı zamanlar duyulmadığınızı düşünseniz bile. Emin olun sessizliğin bile kulakları vardır.